Siir ve öyküleriyle tanidigimiz Ayhan Bozkurt, ilk romani Barikattaki Cocuk ile edebiyatin farkli bir alanini deniyor. Siir ve öyküdeki dil ustaligini romanina da tasiyan Bozkurt, bir cocugun gözlerinden hemen 12 Eylül öncesinde Corumda yasananlari anlatiyor bize.
Tüm ülkenin barikatlara bölündügü bir dönemde Corumda Alevilerin cogunlukta oldugu bir mahallede gecen bu cocukluk, güzel agabeylerle güzel ablalarin, amcalarin ve teyzelerin bir de onlarin karsisinda yer alanlarin ama yine de sokaklarin gercek sahibi cocuklarin ve sokak hayvanlarinin, özellikle de Becitin günleriyle akip giderken... Sonunda icinde yasanan incelikleri, her seye ragmen birlikte yasamayi kirip gecen silahli adamlarin, acimasizca silaha davrananlarin ve unutmayi secsek de cok iyi bildigimiz o panzerlerin gölgesinde son bulan o hikaye. Türkiyenin en derinden kirildigi, varildigi, dönüstügü o dönem.
Bazen cocuklar, annelerinin koynundan bir merminin düstügü ve bir tegmenin onu görmezden geldigi anlarda büyürler.