Brezilyada Amazonlardan baska bir sey görmedi gözüm.
O ne büyük irmak, o ne ucsuz bucaksiz yesillik. Bosuna dünyanin akcigeri dememisler. Gerci yakinda verem olma tehlikesi de var ama, yagmur ormanlarinin icinde dolasmak, kimi geceleri dagda gecirmek, hayal edilmesinden daha güzeldi...
Arjantinde daha cok yakin tarih cekti ayagimdan. Atmosferin üzerinde bir de tango tabakasi vardi. Arjantinde tango dinlemek domatesin hormonsuzunu yemek gibi bir seydi.
Silide de biraz yakin tarih biraz da Neruda vardi. Nerudanin evinde Türkcenin Nazim Hikmetin dili olarak bilinmesi ne güzeldi.
Nikaragua, genclik yillarimizin sandinolariyla kucaklasaydi beni keske. Ama, zengin mi zengin bir doganin ortasinda fakir mi fakir insanlariyla karsiladi. Guatemalada, sömürge dönemi yapilari ve Mayalarin torunlari vardi. Insanlarin yüzü topraktan Mayalanmis; el, ayak, bas olmustu. Öylesine yerel duruyorlardi.
