O göcebe kuslari da merak edersin sen,
yilin hangi ayinda geldiklerini,
gelirken hangi enlemlerden gectiklerini,
yuvalarini nerelerde yaptiklarini...
...
Dönüslerini anlamatmami istemezdin hic.
Hep kalsinlar, derdin, o gölün kiyisinda
ya da yuvalarini yaptiklari sacak altlarinda.
Kisa dogru, geceler uzar, koyulasirdi karanlik.
Sen büyürdün, büyürdü göcebe kuslarin
giderken aramiza biraktiklari sessizlik.
Kökleri Türk hayati ve edebiyatinda olmasina karsin, ayni zamanda Avrupalidir da. Hemn kisiseldir hem de eski öykü ve masallara özgü kisisellikten-arinmislik niteligini tasir diyor
A. S. Byatt, Cevat Capanin siiri icin.
Acilari, sikintilari karamsar bir sahiplenmeyle büyütmek yerine, yüzünü iyiye, sevince ve umuda dönen, hayatin olumsuzluklarini görmezden gelmeden haz ve coskularini bilen ve yücelten bir siiri vardir Cevat Capanin. Dostlugu, insani, yasantinin bellegiyle kucaklayan, güleryüzlü, tenhadan seslenen, tenhayi sesleyen bir rüzgar eser siirlerinde. Cevat Capan dünya siirini Cinden Peruya katetmis, kendi sesi ve soluguyla canli bir siir denizi yaratmistir.
