Romanda anlatilan kahramanimiz Onur, sevgisini, sevdasini, askini futbola odaklamis bir genc...
Spor yapmak, futbol oynamak elbette ki güzel bir sey.
Sahi hem spor yapsak hem de futbol askimizi gürültüsüz, kavgasiz, küfürsüz yasasak. Kadiköye ölmeye, ölmeye degil, sporun özünde olan sevgi, kardeslik, dostluk, centilmenlik, estetik degerleri duyumsamak icin gitsek. Kanimiz sari kirmizi ya da sari lacivert akmasa. Hatta hic akmasa. Onun yerine yüreklerden yüreklere sevgi aksa. Farkli takimlardan oldugumuz halde tribünlerde kol kola girsek. Karsi takimin basarilarini da alkislasak. Doksan dakikalik yarisi dostca, arkadasca güle oynaya izlesek. Tribünleri sevda sarkilariyla cinlatsak...
Bir düs gördügümüzü mü söylüyorsunuz
Düs de olsa özlüyoruz bunu. Ama gördügümüz manzara bu degil. Stadyumlari dolduran insanlara bakin; zenginler, yoksullar, yaslilar, gencler, cocuklar, erkekler, kadinlar, patronlar, isciler, ögrenciler, okuma yazma bilmeyenler, yazarlar, gazeteciler, tinerciler, yeni evliler, bir gün önce baba olanlar, bosananlar, ev hanimlari, isini kaybedenler, kafeleri dolduranlar, cep telefonuna gelecek mac haberlerini dört gözle bekleyenler, evleri yakin olanlar, cok uzaklardan gelip stadyumun kapisina iki gün önceden yatanlar...
Hayatin bu kadar renkli ve cogul oldugu, stadyumlardan baska bir yer var mi Bunun degerini nicin bilmiyoruz da hoyratca harcayip ziyan ediyoruz
Galatasaray Destan Fenerbahce Efsane romanini okudugunuzda Hangi takim kazanacak acaba diye tatli bir heyecan yasayacaksiniz. Fanatizmi yeniden sorgulayacaksiniz. Gercek futbol askina bir adim daha yaklasacaksiniz...
