18. yüzyilin ortalarinda Muhammed bin Abdülvehhab tarafindan temel ilkeleri belirlenen Vehhablik hareketi, Türkiyede az veya eksik bilinen ya da oldukca politik okunan bir tarihsel olgu.
Bu eser, Vehhab hareketinin ortaya cikis evresiyle 1819a kadarki gelisimini tarihsellestirerek ele aliyor. Islam cografyasinin farkli bölgelerinde ice dönük elestiri mahiyetinde selefi bir hareket olarak ortaya cikan, bir yandan da dogdugu bölge olan Necid özelinde Arabistanin sosyo-politik yapisini degistiren ve bunu Sud kabilesiyle gerceklestirmeye calisan Vehhablik, bu ikinci özelligiyle siyasi bir nitelik de kazanmistir. Eser, tam da bu baglamda Islamin kutsal mekanlarinin koruyucusu konumundaki Osmanli sultanlarinin 19. yüzyil baslarinda Hicazda Vehhab-Sudler karsisinda yasadigi otorite kaybina 1803-1804 ve 1806-1811 paralel olarak ortaya cikan ayaklanmayi, bölge valileri ve ayan araciligiyla bastirmasi sürecini ayrintili olarak inceliyor. Diger taraftan, Vehhabligin Osmanli Imparatorlugunun merkezinde nasil algilandigi ve bu alginin günümüze kadar nasil geldigi konularini tartismaya acacak bir nitelik de tasiyor.
