Kibris, bizler icin daima Orda bir ada var uzakta bir yer olarak kaldi. Kibris insanini ise sirtimizda tasidigimiz bir kambur, vergilerimizle besledigimiz tembel bir halk olarak bildik. Hepimiz, üc-bes günümüzü hosca gecirme, casinolarda para harcama gayesiyle bu Adaya geldik. Alisveris yaptigimiz dükkanlarda pazarlik kültürünü bilmeyen, alinan malda indirim yapmayan ama kaziklamayan dükkan sahibine, Sizleri biz kurtardik, keske kurtarmasaydik, siz bizim paralarimizla ayakta duruyorsunuz, diyebilme hakkini kendimizde gördük. KKTC bugün, cogunlugunun Türkiyeli oldugu, Kibrislinin azinlik olarak var olmaya calistigi bir Adadir. Sizlere Kibris kadinin duygularini, düsüncelerini, bu memleketin onlar icin neleri ifade ettigini kendi agizlarindan aktarmaya calistim. Tarihi gecmisi, henüz bozulmamis dogasi, sicakkanli insanlari ile okuyucuya bir nefes göndermek istedim. Gönül bu Adadan, toplum icinde hep sözü edilen, görünmeyen ama hep hissedilen ellerin cekilmesini, bir avuc kalan Kibrislinin kendi ayaklari üstünde durabilmesini, degerli kadinlarinin memleketlerinin kaderinde ön plana cikmalarini arzuluyor. Dilerim bu arzum en kisa zamanda gerceklesir.
