Bir aksamüzeri yasadigi gizemli bir olaydan sonra yazmaya karar veren Damla, bize kendisini, ailesini ve okul arkadaslarini günlügü vasitasiyla tanitiyor. Bu günlükte bir genc kizin ruhunda kopan firtinalara, ic dünyasindaki hesaplasmalara tanik oluyoruz. Birkac cümlelik de olsa Damlaya kulak verelim

Herkes bir sekilde icindeki sesi susturmak icin kendini disari atiyor. Biliyorlar cünkü kendi iclerine dönseler üsüyecekler. Cünkü hepimizin yüzünde bir yara var, sacimizla kapatmaya calistigimiz. Kapatmayi beceriyoruz da. Kafamizdaki binbir türlü karsit fikirlerle agiz dalasi yaparken aslinda mutluyuz. Mutluyuz, cünkü üzerini cok güzel örtmüsüz. Ama bir türlü isitamamisiz kalbimizi. Simdi ne yapsak nafile... Bu yüzden o kizlar gibi olmamaya karar verdim. Hani ufacik seyde depresyona girip kendini disari atanlar gibi... Kendi yarana kabuk baglayamiyorsan, disarida mikroptan baska ne bulasir ki sana