Gülizar, bes cocugunun anasi... Talihsiz, kani yerde kalmis, yuvasi dagilmis, bahcesinde lalesiz kalmis, Gülizar...
Kömür karasi saclari dagilmis sirtüstü yatiyordu yatakta Gülizar. Gözlerini tavana dikmisti. Derme catma, yikik dökük kerpic damdaki o tek noktaya bakislarini kilitlemisti. Bedeni bu hecin devesi misali iri cüsseli adamin altinda yatiyor olsa da, ruhu pek sevdigi arkadasi Hatice ile pamuk tarlalarinda kosup parlak renkli kagitlardan yaptiklari ucurtmayi ucuruyordu.
Pamuk tarlasindaydi artik o. Kucaginda da Berkin... Parlak renkli kagitlardan yaptigi ucurtmayi ucuruyordu Gülizar... Berkin ise kücük kahkahalar atiyordu...
Istanbul sokaklarinda gecmislerini ararken, bir yandan da hayatta kalmaya calisan bes cocugun aci, ölüm, ask ve özlem dolu hikayesi.