Dünya sinemasina damgasini vuran akimlara bakildiginda, en kalici ve basarili akimlarin gercekcilik temeli üzerine insa edilenler oldugu görülmektedir; Sovyet Toplumsal Gercekciligi, Sairane Gercekcilik, Belge Okulu, Özgür Sinema, Yeni Gercekcilik, Yeni Dalga, Yeni Sinema ve Dogma Akimi... vb. Bircok sinema yazari ve tarihcisi Türk sinemasinda belli bir akim olusmadigi yönünde hem fikirdir. Türk sinemasinda akimlardan ziyade cesitli yaklasim bicimleri oldugu söylenebilir. 1950 sonrasi tek partili dönemden cok partili döneme gecisten itibaren, Türk sinemasi Sinemacilar Dönemine girer. Bu andan itibaren de, 1950 öncesinden cok daha bilincli yönetmenler sinemamizda calismalarina hiz vermislerdir. Ömer Lütfi Akadla birlikte sinemamizda gercekci dokunuslar görülmüstür. Ardindan Halit Refig, Metin Erksan, Yilmaz Güney gibi usta yönetmenler zaman zaman filmlerinde gercekci yaklasimlar göstermislerdir. Ancak özellikle 1990 sonrasi sektöre giren bazi yönetmenler, gercekci üslubu yardimci bir öge olmaktan cikarip temel bir arac olarak kullanmaya baslamislardir.
