Hic kimse kendine ait olmayan bir hayattan sag kurtulamaz.

Kendimetre, bakamadiklarinizi da görmenize olanak saglayan, bölümlerinin isimlerinden kullanma kilavuzuna kadar özenle hazirlanmis, bir ironi laboratuvarindaki deney sonuclarina eslik edercesine ilerlememize karsilik, olamayacaklari da öncesinden ögrenebileceginiz, cok cikisli labirent gibi bir roman.

Ilk bölümden itibaren, farkindaligin aydinlattigi zihinlerde yasananlari gördükce; ölümsüz kazalarda carptiklarimizin karsimizdan degil icimizden gelenler oldugunu ve yaralarimizi ilaclarla degil kararlarimizla iyilestirebilecegimizi anliyoruz.

Kararlarimizi gercekten kendimiz mi veriyoruz cümlesini hayatinin ana fikri yapan Metenin rehberliginde ilerleyerek, bir intikam sölenine tanik oluyoruz.

Insanlarin kötüyü hatirlamasinin iyi bir sey oldugunu, hatirlanan her kötülük ile tekrarina hazirlandigimizi ve karsilastigimizda da ilkine nazaran daha az zarar görecegimizi düsünürdüm önceleri. Yanilmisim.