Suriyedeki savas nedeniyle Türkiyeye siginan bir ailenin bes cocugundan geriye kalanlardi Said ve Shaya. Anne ve babalariyla Ankarada derme catma bir eve yerlestiklerinde acilari hala tazeydi.
Ama ne olursa olsun onlar yine de cocuktu,
mutlulugu hemen yakalayabilirlerdi.
Neslihan Semiz Said ve Shayada, savasi, yasanan kayiplari, vatansizligi, mülteciligi sorgularken, ayni zamanda insan olmanin, insan kalabilmenin, en önemlisi de insanligin iyi hallerini anlatiyor bizlere.
Iki kardes Neden diye sorsaydi, ne cevap verecektik Yildizlari biz mi serptik geceye Daglara gelincikleri biz mi ektik Yapraga yesili, bugdaya sariyi biz mi verdik
Sahi ne diyecektik Bir su damlasiyken firtina olma hevesimize... Sizi derinden sarsacak sahane bir hikaye.
-AHMET ÜMIT
