Rüyamda Kambisesin Babilin üzerinde durdugunu gördüm. Bir dev ya da tanri gibi, sehrin üstüne yükselmis upuzun duruyordu. Sirtinda bir cift devasa siyah kanat vardi. Tipki bir karganin kanatlari gibi, kalin tüylü ve yag damlatiyor... Bir anda bir kanadin Egenin sularina battigini gördüm. O tüylerden Focanin etrafindaki denize siyah yag sizdi. Baliklar yüzeye cikti ve onun icinde boguldular. Sonra, cok gecmeden, diger kanadin ucunu görebildim. Benimle dalga gecercesine Pasargadin ana meydanina yaslanmisti. Evim. Kanatlarini benim tüm imparatorlugumun üzerine yaymisti. Sonra uyandim.

Kiros, oglu Kambisesin tahta gececegini görmüstü. Ama kendi sonunun bu kadar yakin oldugunu gören bir kral icin hayat ne kadar kolay olabilirdi ki Peki ya tahta gececek ogul, kör olmaya mahkm ve hicbir zaman babasinin güvenini kazanamamis özgüveni düsük bir evlatsa... Köle Karun, babasi Kiros tarafindan kendisine emanet edilen böyle bir evladin yükünü ne kadar tasiyabilecegini bilemezken ölü dogmus bir kral olan Kambises icin arkadaslarini karsisina almanin acisini cekecektir.