Yillar sonra da ne zaman gizli bir yerden söz edilse hepimiz terk edilmis bir elma bahcesi düsledik. Ayaklarimizin altinda kücük, kurtlu elmalar ezildi. Kokuya battik. Hasta agaclarin gövdeden ayrilmis dallari, sallanan bacaklar gibi vurdu omuzlarimiza. Bir kuyu bilezigi aradik hep. Kolileri kuyuya indirisimizi, aglayan cocuklari animsadik. Zerre zerre büyüyen bunaltilar ve sirli hayatlar... Baska türlü bir öykü evreni, baska türlü bir hayat bahcesi... Balkonsuz evin dügün gecesi ve gözlerini gözlerimize diken kargalari... Dünya bazen uysal bir karanlikti, bazen tarumar olmus bir gündüz.
Pelin Buzlukun biri Yasar Nabi Nayir digeri Selcuk Baran Öykü Ödülü almis iki kitabi bir arada...
Durup durup seslenen öyküler.
