Charles M. Schulz der ki mutluluk sicacik bir köpek yavrusudur.

Hisarli Ahmet der ki dünya dedikleri bir gölgeliktir.

Neset Ertas der ki bu oyun havasi degil ya, dügüne giden oynar. Akli yetenler bu sirri anlar, akli yetmeyenlerin kusuruna bakilmaz.

Misket mizrak, bozlak catlak bir roman Farfara.

Ankara kocaman bir patlak kase, onlar da atesini almis patlamis misir, o yana bu yana sicrayip duruyorlar.

Lukinin romani bu. Veya Madonnanin veya Luckynin veya Mataharinin; kisaca itin tekinin.

Ne anasinin basi kurtulduydu beladan ne de yavrusunun kurtuldu.

Ne anasinin agina düsenler kurtarabildiydi yakasini asktan, ne yavrusunun agina düsenler kurtarabildi.

Al sana bir yavru köpek. Oynas, egles deyip verdi Allah bunlara bir yavru köpek, o yavru köpek de tuttu bir güzel oynasti alayiyla; dalgasini gecti.

Mücella... Tahsin Beyin kaybiyla yikilan, kendini uykuyla iyilestirmeye calisan, sitemkar sir küpü bir Ankara hanimefendisi.

Gidip gidip bir milyoncuya yazilan, Kocabeyoglu Pasajinda ne kadar döküntü tisört, defolu pantolon varsa toplayip toplayip gelen, dibinde mis gibi grosmarket dururken pazar pazar dolanip yemek yapmasini bilirmis gibi evi ucuz sebzeyle dolduran, Olgunlarin korsan kitabina, Yükselin uyduruk kol saatine, cincik boncuguna meftun Buse.
En sinirine giden sey her sey
Kemalettin... Kir pasak icinde ikide birde bitli horozlar gibi Busenin üstüne hoplayip Hadi beste yapalim canos diye sulanan, beceriksizler krali.

Zil kapi tanimaz taksiciler, belali Batikent efradi, ici disi sevgi kokan yosmalar, tutkulu Ankara bebeleri.
Ve alemin hayatini degistiren pas lekeli, sivri kafali, rugan gibi bir yagli kayis. Luki.
Anasinin kizi iste, kuyrugunu sayma.
Kimi dürülü kimi bükülü kimi serili, boklu sidikli gazetelerin arasindan manevra yapa yapa, maceradan sirra, asktan ölüme, hayattan hayata bir roman Farfara.
Su cocuk bahcesinde oynayip duruyoruz hepimiz, kosup gidecegiz annemiz cagirinca.
Ne yapalim, emir büyük yerden, cagrildin mi gideceksin.
O güne kadar, yapacak bir sey yok, oy farfara farfara