Sesin söze dönüsmeye zorlandigi o anlarda imdadimiza yetisen yürek okuyuculari bazen bizim söz ustasi olmamiza gerek kalmadan düsünce kayigimizi bir cirak edasiyla kolayca aciklara tasiyabilir.
Güz taneleri romani ise bitislerin dogurdugu baslangiclarin gelisim kaynaginin yine bu bitisler oldugunu animsatan gecmisin cirakligindan ustaliga bir dönüsüm hikayesi.
Aile bagi, sevgi, nefret, bekleyis ve ihtiyaclar silsilesinde dagilip kendi yörüngelerini bulmaya calisan güz taneleriydi onlar...
Siradanlik icinde yasanan o denge, huzurun adi konmamis türeviydi.
Hayalin kendilerine cizdigi cografyanin temelindeki özlemlerin giderek icsellestigi bir dünya.
Kimi zaman köy kahvesi düsleri, sapla samanin ayrilmadigi bir hüzün balyasi, askin yakici tadinin, firtinanin gücünü önemsememesi ve Istanbulun derine cektigi yasamlara tutunmaya calisan insanlarin umutlarina kadar uzanan bir devinimin izlerini bulacaksiniz bu romanda.
Vaktiyle fiske vurulan bazi degerlerin gün gelip celme takmasi kacinilmazdi.
Yasam duraginda iyi ve kötünün net cizgileri yoktu. Kederin anlamlandirdigi gülümsemenin onlara uzattigi yolu takip ediyorlardi sadece.
Kimi düsler insan dogurur, kimi düsler insan yogurur. Kimisi icinse yasamsal tek avuntudur...