Zevklerin bedeli metafizik ve politik cilginliklardir. Parisin sanat sergi ve salonlarindan hicbirini kacirmayan sanat elestirmeni Charles Baudelaire 1821-1867 bu konu hakkinda uclarda bir bilince sahiptir. Zevk düsmani akademizmin karsisina Baudelaire su parolayla cikar Simdiki zamana dönüs, ama Sonsuz Güzelliki giyinmis bir simdiki zamandir bu. 1863 yilinda kaleme aldigi ve modernligin dogusu olarak kabul edilen MODERN HAYATIN RESSAMI adli bu deneme eserinde sair, yetenek, süsün, gösterislerin, elegan kadinin, sehrin, havailigin ve korkunun övgüsünü yapar.
Baudelaire bu kitapta bir Dandy teorisi ortaya koymaktadir Modernlik, gecicidir, beklenmediktir, sanatin yarisidir ki diger parca da ölümsüz ve degismezdir.
Baudelairede önemli olan, kentin ölü dili icerisindeki bir toplumsal özdür, modern bir özdür. Modern, Baudelairein siirinin temel vurgularindan biridir.
Modern, spleen olarak ideali parcalarb. Ancak en eski tarihi hep alintilayan da özellikle modemdir. Burada bu alintilama, söz konusu dönemin toplumsal kosullarina ve ürünlerine uygun düsen bir cokanlamlilik araciligiyla gerceklesmektedir. Cokanlamlilik, diyalektigin bir görüntü olarak ortaya cikisidir, duragan konumdaki diyalektigin yasasidir. Bu duraganlik bir ütopyadir ve dolayisiyla diyalektik görüntü, düssel bir görüntüden ibarettir. Mal, kesinlikle böyle bir görüntüyü, bir fetis görüntüsünü sergiler. Hem yuva, hem de cadde olan pasajlar da böyle bir görüntüyü sergilerler. Ayni zamanda hem satici, hem de mal olan fahise de böyle bir görüntüyü sergiler.
