Bir Dergahta Dervis Olarak Bir Süre
Kalmasina Izin Verilen Ilk Gayrimüslim Oldum
Batida ve Hindistanda yillardir sürdürdügüm psisik arastirmalar, bende dervislerin kendilerine has usllerle ulastiklari coskun ruh hallerini ilk elden gözlemleme arzusu uyandirmisti. Islamin dervis tarikatlarini manevi yola girmeye olanak taniyan okullar olarak tanidim. 1925 yilinda Istanbuldaki Naksibendi dervisleri arasinda iki hafta gecirdim.
Bu hatirati yayimlamak gayesiyle tutmamistim. Ancak Subat 1931de Menemende idam cezasina carptirilan 29 kisinin arasinda, Seyh Esat Efendi, oglu ve dergahta bir arada bulundugum dervislerden bazilarinin da olmasi, orada yasadigim tecrübelerin daha genis cevreleri ilgilendirebilecegini düsünmeme neden oldu.
Su unutulmamalidir ki, bu kitap su an tarihe mal olmus bir dönemi anlatmaktadir. O dönemin Sfleri arasinda üst düzey yöneticiler, üniversite profesörleri, yüksek rütbeli asker subaylar ve zengin tüccarlar vardi. Osmanli sultanlari genellikle bir veya birden fazla tasavvuf yoluna bagliydilar.
Günümüzdeki gibi gecmisle bagin kökten koparilmasi, degisimin fiiliyat biciminde bazen gerekli olabilir. Ancak Türk halki gibi, bircok fazilet ve güzel vasfa sahip insanlarin arasinda, gecmis güzelliklerin duyarli bir bicimde hatirlanmasi, bizleri sadece ve sadece daha yüce bir ferd saygiya ve daha güclü bir vahdet duygusuna ulastirir.
Dergahta gecirdigim süreye ve orada tanistigim alimlere en kalb sükran duygularimla bu kitabi Esad Efendiye ve 3 Subat 1931de idam edilen Mehmed Ali Efendiye ithaf ediyorum.