Her gecenin bir sabahi oluyor -kaderin sahibi izin kildiysa- günes bizi terk ettigi icin üzülüyor ertesi
gün seviniyor yerini geri almaya basladiginda. Ars izliyor tepeden insanlari gün aydinlaninca.
Gökyüzü gülmeye basliyor yeni umutlar budaklandiginda. Topraga, agaca, büyük is düsüyor.
Insana, kurda, kusa yol gösteriyor imkansizi imkan kilinca. Umudu duyan yok mu diye esen rüzgar
eslik ediyor masum tenlerin bedenlerinde. Gamzeler saciliyor agaclardan kuslar mirildandiginda. Bir
kis sabahi, Üsküdar sahilinde atilan voltalari izliyor Galatanin her seye ragmen ayakta kalisi.
Üzülüyorum Kiz Kulesinin yedigi dalga darbelerine; dört bir yani asiklar ile dolu olmasina ragmen,
bir tokat gibi saplatiyor denizin hircin dalgalari ensesine. Denizi izlemek de böyledir iste, güzel
seylere inandirir. Üzerine kara bulutlar cöktügünde ise kandirir, insanlar gibi...