Edebiyatimizda Eylül romaniyla taninan Mehmet Rauf, Karanfil ve Yaseminde okura yine kalbin ve duygularin akla galebe caldigi sancili ve bir o kadar da zevkli bir anlati sunuyor. Roman buhranli düsüncelere, yasak aska, celiski ve catismalara, kisi ve cevre tasvirlerinin gercekci bir bakis acisi ve siirsel anlatimiyla deginiyor. Kisilerin etkili psikolojik tahlilleri de eklenerek anlati boyut kazaniyor. Mehmet Rauf, aski adeta patolojik bir sekilde yasayan Samim adli karakteri üzerinden yasak askin anatomisini inceliyor
Yezdan, Pervin, daha baska kizlar, daha baska kadinlar, tebessüm, nese, saadet idiler. Fakat Nevhizde bir baska hususiyet vardi ki, onu bütün digerlerinden ayiriyor, kendisine yegane bir mümtaziyet seckinlik veriyordu. Onda zulmet karanlik vardi, esrar vardi, ucurum ve elem vardi... Ötekiler sevmek ve mesut etmek icin dünyaya gelmislerdi; Nevhiz de elbette sever ve sevince yakarak, öldürerek, kahrederek mesut ederdi. Samim kendi kendine Ben mutlak pervane ruhlu bir adam olacagim ki, onu tercih ediyorum, adeta bile bile, isteye isteye yanmaya, kavrulmaya asikim... diye mirildandi.
Mehmet Raufun Agustos 1922de baslayip Haziran 1923te tamamladigi Karanfil ve Yasemin romani, sadece ask bahsini degil, ayni zamanda Imparatorluktan Cumhuriyete gecen yeni Türkiyenin o dönem Istanbuldaki cemiyet hayatini da gözler önüne seren önemli saptamalar iceriyor...