Kusan degil susan, bagiran degil fisildayan bir söyleyis; yerine göre yapibozuma veveya yapicözüme yaslanan özgün dize kurulumu; icerikle bicemin birbirini var ettigi bütünlük... Cagdas Türkce siirin yetkin ve ayriksi siir iscilerinden Cevahir Bedel, yeni siir kitabiyla Manosun ellerine ekliyor parmak izlerini. Ayni umutla adimlamak icin insanligin binlerce yillik sizisini, ayni direncle... Yola revan oluyor.
Hem disari cikmanin hem ice cekilmenin siiri, Dünyanin Kisa Avlusu; bir baskasi olup kendi varligina dar gelmenin... Hep bir bahce hali, hep bir avlu telasi... Baskalari cehennemdir diyor ya Sartre, ya o baskalari bizsek diye fisildiyor Cevahir Bedel, ezberden menkul kendiligimize. Yüzlerce kez dogup yüzlerce kez öldügümüz bu dirimde, ötelere gecmenin yordamini ariyor, bilincli bir rahatsizlik ve mutlak bir sorumlulukla. Bir yanda anne eli, seher serinligi ve yagmurlu cayirlar; diger yanda sürekli bir leke. Önce bir eksiklik olarak varolan insan, eksilmeden durulamayacaksa artik ve büyük bir ic daralmasiysa yasamak, siirin de diyecegi bir seyler vardir elbet. Ki diyecek.
