Korkuyorum anne insanlar cok var,
Tufan dolusu su yutuyorum.
Yanlis günese yolculuk etmisim,
Israrli bir izdirap gögüs kafesimi deliyor
Sentetik bir mutluluk dikiyorlar göz kapaklarima
Biliyorum bu gülümse bana ait degil
Intihar edemem yerime bakacak kimse yok
Bir elma bahcesinde ilk günahi sergiliyorum
Devlet hastanelerine düzenli olarak gözyasi bagisliyorum
O hikayedeki palyaco bir tabanca satin aliyor
Hayatina koydugu nokta bir kursun genisliginde
Göge yükselemeyecek kadar agirlasiyor ruhlar
Önünden gectigim mezar tasina alici gözle bakiyorum
Anne yemin ederim ilaclarimi aliyorum.
