Yolun dönemecini gectikten sonra, basini kaldirir durur ve bakar. Karsisindaki idam sehpasi, eteklerinde telasla dolasan cellatlariyla istah icinde onu beklemektedir. Kendini bir daha kontrol eder. Icinde korkudan eser yoktur. Yasamakta oldugu hakim duygu hüzün ve kederdir. Sevdiklerinden ayrilmanin, onlari bir daha göremeyecek olmanin hüznü, kederi. Bu ülkeyi, bu halki ne kadar cok sevmisti onlarin arasinda ne kadar mutluydu.
Bu halka hizmet etmek, bu halka faydali bir seyler yapabilmek, onun en büyük mefkresi olmustu. Bir tesisi hizmete actigi zaman, yurt disinda olsun yurt icinde olsun bir ülke sorununu cözüme kavusturduklari zaman, hele yilsonu raporlarinda gayretlerinin somut ifadesi olan gelisme rakamlarini gördügü zaman, en büyük sevinci, en büyük neseyi, en büyük zevki ve heyecani yasamisti. Yagli ip boynuna gecirildiginde basini sag tarafa cevirerek bir seyler söylemeye basladi. Icinden dua ediyordu. Gözlerinde artik kimsenin müdahale edemeyecegi kendi özelligine cekilmenin rahatligi okunmaktadir.