Sehre herkes yakisiyor simdi. Isportaci delikanlilar, tuzu kuru tüccarlar, ögrenciler, dilenciler ve yalancilar. Sehre bir ben yakismiyorum. Cünkü, sensiz bir sehrin topraginda ayak izim öksüz duruyor. Sensiz, penceremde gün isigi mahzun. Sanma ki yolcular sadece bavullarini alarak giderler bir sehirden. Giderken bana verdigin güvercin ürkekligini götürdüm, yagmur ferahligini, kardelen cesaretini Kavusmaya yüzümüz olsun diye, agladim. Unutmamaya yeminimiz olsun diye, mahzun dokunmadim kirpiklerine. SSen aglama kirpiklerin islanir, aglama, bekle yalnizca, emanetlerini yerli yerine; yani bakislarini Zühre yildizinin burcuna, sicakligini mezarimin basucuna ve askini hüzzam bir yagmurun dudagina koymaya ahdetmis bu adami bekle, gelmesem de
