Daldigim kök indigim yaprak sustugum sebep icin
Suyu büyüttüm nergisi actim kimse degilim

Bir vakitler cok uzun zaman önce evvelden beri
Henüz sureti yokken azalan ellerimin
Henüz gecenin karnina düsmemisken
Belki biraz daha yürürüm diye ciktigim bu dünya
Belki biraz kendimde kaldim belki cok defa
Adini unutmus bir agrida egri durdum
Boynumu kagida sürdüm uzandim oraya
Yazdikca inledim yazdikca bu azaptir diledim
Alnimin atlasinda dolastim belki bir yüzyil
Gölgeme indim gövdemi seyrettim harcimi döktüm
Döndüm kendi pergelimle cizdim dilimin cemberini
Kumas verdim mürekkebe suya terziydim

Dedim üzerimde tasidigim bu ten benim degil
Dedim degilim kendimin icinde bir kimse