Halbuki altmislik kadin, kagnidan yayilan agir koku ile sersemlemis, sendeleye sendeleye yürüyor, bazen birdenbire hizlanan öküzlerin yaninda gitmeye cabaliyordu. Yavas yavas ayaklari sürüklenmeye, aglamaktan, icine akita akita aglamaktan daralan gögsü nefes alamamaya basladi. Kagninin kenarina tutunarak biraz daha yürüdü. Ayaklari birbirine dolasiyordu. Öküzlere oooha diye bagirmak istedi, sesi bogazindan cikmadi; elleri kagnidan kurtuldu, yere yuvarlandi, tozlarin icinde tekrar ayaga kalkarak kostu. Karsidan dogru yeni cikan serin bir rüzgar ücetekli entarisini ve salvarinin pacalarini ucuruyor, yirtik yazma basörtüsünü siyah bir bayrak gibi dalgalandiriyordu. Kagniya yetisemeden tekrar düstü, yüzü yolun beyaz ve kül gibi ince tozlarina gömüldü. Kagni, taslara carptikca, üzerinde bagli ölüyü iki tarafa firlatarak ve yükselip alcalan uzun, yanik gicirtilar cikararak ve ay isiginin altinda ve gecenin sessizligi icinde arkasinda hafif bir toz bulutu birakarak, agir agir kendi bildigine ilerliyordu.
