O gün babam herkesin ortasinda gömleginin dügmelerini kopardi. Sonra fanilasini yirtip atti. Biz de emir kuluyuz agbi diyen lacivert giyimli adamlarin yüzlerine agzindan köpükler saca saca Baslarim emrinize de kulunuza da, ocagima incir agaci diktiniz diye bagirdi.

Ben, kenarda olan biteni izlerken, canhiras haykirislar ve alcalip yükselen sesler arasinda kaldim. Komsular ve havlayan köpekler, ucan kuslar ve git git gidaklar arasinda... Nasil bir agac bu incir, diye düsünürken siren sesleri ve polislerin ortasinda, ambulanstan cikan doktorlari gördüm sonra.

Birileri ellerinde telsizlerle beklerken, ben, annem nerede diye aglarken, babam kendini yakti. Yarim bidon benzin, birkac adet kibritle ortalik alev aldi.

Apartman Kamil, sade, sade oldugu kadar carpici anlatimi ile sokagi ve insani merkeze aliyor, okurlarinin hayal dünyasina eslik eden karakterleri ve cok yönlü bakis acisiyla bir ilk kitap olmanin ötesine geciyor. Yeni nesil öykücülerimizden Fatih Parlak, umuyoruz ki adindan sikca söz ettirecek.