Bu kitap, 1955-1962 yillari arasinda Istanbulda tip egitimi alan bir Anadolu cocugunun hayat hikayesidir. Dolayisiyla o yillarin Istanbulunu, ögrencilik hayatini ve o dönemin ögrencilerinin yasadigi problemleri anlatir. O yillarda sosyal hayatin icinde her sey vardir Dostluklar, arkadasliklar, dayanisma, ask ve eglence yaninda; cekilen yokluklar, ulasim ve barinma gibi zorluklar da yasanir. Bu zorluklara ragmen, tip egitimini dönemin taninmis hocalarindan alan bizler, büyük kazanimlar elde ettik. Onlarin bilgi, görgü, yasam felsefesi ve tip etigi birikimlerinden faydalanmak bizim kusak icin bir sans olmustur. Yasanan tüm zorluklara ragmen herkes bu bilgi donanimi ile egitimini tamamlamis, acisi tatlisi ile gecmisini ve ögrencilik yillarini unutmamistir. Hekim olacagimiz günlerin heyecani icinde, ögrencilik yasamimiz ve Istanbul yine de cok güzeldi. Benim anilarim sadece bana ait degildir. Aslinda onlar bizim kusagin anilaridir. Olaylar üc asagi bes yukari ayri olsa da yasananlar aynidir. Simdi meslegimizde 52. yili doldurdugumuz arkadaslarimiz nine ve dede olmus, yasliliklarinin tadini cikarmaya baslamislardir. Su gercektir ki her biri ülkemiz insanlarina özverili hizmetlerde bulunmustur. Hepsine saglikli ömürler diliyorum. Altmis bes yil sonra, bu anilarimi oldugu gibi yazip yazmamayi cok düsündüm. Bu anilar benim özelimdi. Herkes özelini anlatmak istemez, onlar mazinin karanliklarinda kaybolur gider. Mademki ben bunlari yasamisim, yalan degil, uydurma degil, neden saklayayim dedim. Benim amacim, sadece kendi hayatimi degil, o yillardaki ögrencilerin durumunu ve yasantilarini anlatmak ve ülkemizin gecmisindeki egitim sartlarini oldugu gibi yansitmak. Cünkü okulu birakanlar, basaramadigi icin veya ekonomik nedenlerle ayrilanlar cok oldu. Bu kitap ögrencilere motivasyon veren bir kaynak olabilir diye düsündüm. Ben oldum olasi yalani, övünmeyi sevmem, zaten hekimlik meslegi de buna müsait degildir. Dogrular hep yolum olmustur. Bunlardan da hic zarar görmedim. Anlattiklarim sadece benim hayatim degil, benim gibi ve hatta daha zor durumdaki ögrencilerin hayati. Simdi sizleri anilarimla bas basa birakiyorum.
Prof. Dr. Turgut Özeke
