BABA HIKAYELERI
Baba kelimesinin dilimizde, genellikle güc ve otoriteyi simgeleyen
pek cok mecazi anlami bulunmakla birlikte, baba kelime anlami olarak
cocugu olan erkek demektir. Ayni zamanda atadir.
Bazen de baba evde bir korku ve baski unsurudur. Oysaki, baba evin
diregidir, güvencesidir, koruyucusudur, güctür, otoritedir.
Babanin ve annenin kiymetini bilmek insanin yasina göre degisiyor.
Yas ilerledikce bakis acisi ve degerlendirme farklilasiyor. Cocuklukta
baska, genclikte baska, yetiskinlikte baska oluyor. Sunu kabul etmek
gerekir ki, babalar ve anneler cocuklariyla ayni dönemin insani degillerdir.
Herkes kendi kusaginin insanidir. Zamanla degisimler olduguna göre
aralarinda birtakim sürtüsmelerin, hatta ufak tefek sorunlarin olmamasi
mümkün degildir.
Cocuklarin babalarina karsi ön yargilari da yaslarina, egitimlerine,
sartlara göre farklidir. Baba bir bireydir. Kendine özgüdür. Icinde yasadigi
dönemin ve toplumun ahlaki degerleri ile büyümüs, bir kisilik kazanmistir.
Egrileri ve dogrulari olabilir. Zamana bagli olarak elbette degisimler olur. O
nedenle daha ileri yaslarda cocuklar babalarini oldugu gibi kabul etmek
gerektigini anlarlar. Zaten yapacaklari fazla bir sey de yoktur.