Bereketli bir edebiyat yasantisina son derece basarili eserler sigdiran ve Ermenice edebiyatin yasayan en önemli isimlerinden biri olarak kabul edilen Rober Haddeciyan, basyapiti olarak kabul edilen Tavanda yatalak kalmis bir adamin dünyasina davet ediyor okuru. Hastanede tavani izlerken girisilen hayat muhasebesinin zaman ve mekan algisini nasil yeni bastan sekillendirdigine sahit oluyoruz. Bu yeni kurgunun yegane pusulasiysa ic alem oluyor. Serbest cagrisim ve bilinc akisi teknigine basvuran Tavan, bu özelligiyle evrensel konusunun yani sira türünün cagdas, eskimeyen bir klasigi olarak da dikkat cekiyor. Bir projektör misali kahramanin düsünce buhranlarina isik tutan bu zemin herkesi kendi benligiyle yüzlesmeye cagiriyor. Haddeciyan, bu romaninda, sinirli gibi görünen bir dünyanin ardinda yatan ucsuz bucaksiz bir alemin kapilarini acarken, bireyin insasini da keskin bir analize tabi tutuyor.
