Cemal Süreya...Orta boylu, zayif, kumral saclari dalgali, genis alinli, iri kahverengi gözlü, uzun ve derin kirpikli, kar beyazi disleri olan, oval yüzlü bir adam...Sesinde hep uykusuz bir Türkce saklayan icinde saf ve otantik bir mükemmellik gizleyen maviyi huy edinen bir isim...Cumhuriyetin genclik yillarinda Mülkiyeyi bitirip de bu ülkede mülk edinmeyen Sezai Karakoc ve Ece Ayhandan sonraki ücüncü sahis...Dizeleri aforizma olarak postalardan duvarlara genis bir cografyada dolasan, portreleri ve denemeleriyle düzyazida da basyapit kiymetinde eserler ortaya koyan bir sair...Hayati, sanati, dertleri, ugraslari pek bilinmese de sanat ortamlarinda neredeyse herkesin hakkinda kulak dolgunlugu bir anekdot aktardigi, sosyal medya kalpazanlarinin sanal piyasada adina sahte dizeler, hikayeler sürdügü, bir sanat insani...Siddik Akbayirin kaleminden kisa, yan deginiler, özetleyen incelikler, sorgulayan ayrintilarla bir Cemal Süreya portresi...