Siirleri, yazildiktan sonra yayimlanmaya vakit bulamadan dillere düsen bir yerde okusa, hemen ezberlenen ve yüksek sesle okunan, dizeleri, basina yasaminin sonuna degin sürecek büyük dertler acan genclik dönemlerinde yazdigi, en az bir kitap olusturabilecek tek nüsha bircok siiri ya ilgi duydugu kizlarda ya da poliste kalan bir siir tutkunu...Sözcükleri, yarasina bastigi, hem acitan hem kani kesen bir tütün olarak gören tüm hayatini, kistirilmis insanin trajedisini caninda duyma üstüne bicimlendiren kurumlasmis hakliliktan kusku duyan, egemen dogruyu kücümseyen bir aydin...Umudun, inceligin, korkusuzlugun onurun, alcakgönüllügün, derinligin ve yalinligin siirini yazan, bastan sona somut gerceklere dayanan zor bir siiri, tek bir kez kekelemeden, bicim sikintisi, dil, anlatim sikintisi cekmeden, benzetmelerin imgelerin en özgürünü bularak yazmis, bir misra boyu macera...Kimin hasretinden prangalar eskittigi, kan güllerini kimlerin sacina takmak istedigi, simsegin masmaviusturasina hangi sevdayi isledigi Leylaya Mektuplara dek bilinmeyen bir suskun...Hayati boyunca, birkac deneme disinda siirin yerine baska bir ikame aracina basvurmayan, aksine siirin kendisini bir ikamet alani olarak secen bugüne degin Türkce siirinde pek anlatilmamis baska bir aklin ve cografyanin imkanlarini Türk siirine dahil eden, bunu da toplumcu gercekci bir bakis acisiyla yapan Ahmed Arif portresini Siddik Akbayirin yorumuyla okurlarimiza sunuyoruz.