Ispanya, Iran, Danimarka ve Türkiyenin, Almadvar, Kiarostami, Lars von Trier, Zeki Demirkubuz, Nuri Bilge Ceylan gibi öne cikan yaratici-yönetmenleri tarafindan üretilmis kadin merkezli filmlerin ortak özellikleri üzerine yetkin bir inceleme. Pekerman hikayelerin merkezinde yer alan kadinlara odaklaniyor ve bu karakterlerin film mekaniyla kurdugu baglara, Deleuze ve Guattarinin gelistirdigi sizoanaliz perspektifinden, kadin-olus ve azinliksal kavramlarinin imkanlarindan yararlanarak bakiyor.

Bu hikayelerdeki kadinlar kendine ait huzurlu bir evi olmayan, ya yasanmaz bir evden nasil cikacagini bilemeyen ya da erkek egemen kamusalulusal alanda bir köseye kistirilmis kadinlar. Bazilari tam da bu tür kistirilmisliklari anlattigi icin elestirilmis, hatta zaman zaman kadin düsmani olmakla suclanmis olan bu filmlere baska türlü de bakabilecegimizi gösteriyor Pekerman Film mekaniyla kurdugu bir tür bagin, kadina, icinde bulundugu ya da zorla tutuldugu alanda var olabilmesini ve kendisine uygulanan ataerkil baskilara direnebilmesini saglayan bir yer actigini ileri sürüyor. Hem film analizi hem de feminist kültürel calismalar alanina önemli ve özgün bir katki.