Birlikte büyüdügü ve cok sevdigi arkadasi Cagladan sira disi bir istegi vardir Figenin. Günün birinde ölüm veya ayrilik olursa ve Cagla hala bekarsa, kocasiyla evlenmesini ister. Bir tür vasiyettir bu. Bu tuhaf vasiyetin nedeni, arkadasinin evlenmeden yani ondan önce kocasina asik olmasidir. Arkadasinin sevdigini elinden aldigini düsünerek ara ara vicdan azabi da cekmektedir. Esiyle arkadasi bunu reddetse de o bundan neredeyse emindir.

Ve bir gün Figen kaza yapar. Bu kazadan sonra artik hicbir sey eskisi gibi degildir. Cok sevdigi kocasi ona olan ilgisini zamanla kaybeder. Süpheler icini kemirmektedir. Bu durumu gururuna yediremeyen Figen, kocasini cok sevse de bu evliligin artik yürümeyecegini düsünür. Kararini vermistir; bosanacaktir. Üstelik Cagla hala bekardir. Figen ona yillar önce söyledigi sözleri tekrar hatirlatir ve sorar Kocamla evlenir misin

Iste simdi ölümle burun buruna ve yalnizligimla bas basayim. Aklima Charles Bukowskinin sözleri geldi ansizin Sevmeyi falan degil, yalnizligi ögren; cünkü zor zamanlarda en cok ona ihtiyacin olacak.

Ne kadar da hakliydi Bukowski; ve ben buna hep hazirdim...

Önay Yilmaz, bu gerilim yüklü romaninda ask, kiskanclik, yalnizlik, tutku, hirs, fedakarlik ve intikam gibi kavramlari da irdeliyor.