Bu kitapta 10. yüzyildan itibaren Rus halkinin inanc ve ayni zamanda siyasi yapisini sekillendiren Rus Ortodoks Kilisesinin sosyo-politik boyutuyla ilgili bir cözümleme sunulmaktadir. Özellikle Istanbulun fethinden sonra kendisini Ortodoks dünyanin hamisi olarak görmeye baslayan Rus Kilisesi, bu idealini gerceklestirmek amaciyla iktidarlara yön vermistir. Bu etkilesim sonucu zaman icerisinde Carlik rejiminin enstrümani haline gelen Rus Ortodoks Kilisesi, halkin tepkisini üzerine cekmekten kurtulamamistir. 1917 Bolsevik Devrimiyle birlikte iktidara gelen komünistler, bu firsati iyi degerlendirmis ve kiliseyi devletten okullari da kilisenin elinden almayi basarmistir. 1985 yilindan itibaren gündeme gelen Yeniden Yapilanma süreciyle birlikte Rus Ortodoks Kilisesi yeniden gündeme gelmis ve nihayet 1990dan itibaren de tamamen bagimsizligini kazanmistir. Özellikle 2000 yilindan sonra ise Rus hükümeti kiliseyle isbirligine giderek yeniden Carlik dönemine benzer bir sistem olusturma gayreti icerisine girmistir. Yazar, temel kaynaklara inerek Rus Ortodoks Kilisesinin tarihi gelisimini, kilise-siyaset iliskisini, mabetler ve sosyal durum üzerinde kapsamli bir calismayi denemektedir.