La Fontaine, 1650lerin ortalarindan sonra soylularla tanismak, onlara siirlerini begendirmek icin cabaladi. Ancak siirleriyle
basarili bir görünüm cizemedi. Bazi soylularin saraylarinda yasamini sürdürürken halk edebiyatina yöneldi. O döneme dek
yaziya dökülmemis, halk arasinda sözlü olarak anlatilan masallari derledi. Ilk masal kitabi 1668 yilinda yayinlandi.
Masallarin yaninda siirler, oyunlar ve öyküler de yazdi. En ilgi cekici kitabi Kontes, bir öykü kitabiydi. Bu öykülerde
bencilligi, duygusalligi, sevgiyi ele aldi, yorumladi. Gercek dünya ile düs dünyasini karsilastirdi. La Fontainein masal
derlemelerinden sonra bircok yazar, halk edebiyati incelemelerine basladi, bu alanda yayinlanan eserler artmaya basladi.
La Fontainein siirlerinde ve masallarinda insancillik hümanizm acik olarak yer aldi. Siirlerinin ise 19 Yüzyilin Saf Siir,
Simgesel Siir SSembolist Siir, anlayisina yol gösterdigi öne sürüldü. Yazar, ölene dek ömrünün yaklasik son otuz yilini
soylulara siginarak, onlarin konaklarinda gecirdi. Soylularin hoslanacagi türde yazmaya calisti.