Bir avuc inanmis, iyi niyetli, cefakar sinemacinin imkansizliklar icinde yoktan var etmeye calistigi bir sinemaydi Yesilcam. Sektör olamamis, arti degerini yaratamamis fakat iyi sinemacilarini, iyi filmlerini yaratmis bir sinema. Büyük paralarin dönmedigi, sermaye sinifinin hicbir zaman yüz vermedigi, desteklemedigi fakat acligi, yoksullugu göze almis aydin sinemacilarin, sinemayi gelistirmek, daha iyi yerlere getirebilmek icin büyük cabalar harcadigi bir sinema. Örnekse Metin Erksanin, Halit Refigin, Lütfi Akadin daha bircok sinemacinin yaptigi filmler.
Buna ragmen yillarca aydinlar, sanatcilar tarafindan kücümsendi, görmezden gelindi, yok sayildi dahasi alay konusu, mizah malzemesi yapildi. Onlar icin Yesilcam, gözyasi döktüren melodramlardan ibaretti sadece ya da Size baba diyebilir miyim amcalardan, Nayir, Nolamazlardan, kliselerden ibaretti. Kliseler ve ucuz eglence filmleri sanki sadece Yesilcamda vardi, Yesilcama özgüydü.
Yesilcama destek veren, katkida bulunanlar arasinda Nazim Hikmet, Attila Ilhan, Vedat Türkali, Kemal Tahir, Orhan Kemal, Yasar Kemal, Selim Ileri gibi bir elin parmaklari kadar olan aydinlarimiz, edebiyatcilarimiz da vardi.
