Ben kendi hikayemin kötü adamiyim. Nisanlim tarafindan terk edildim. Ailem icin her zaman bir hayal kirikligi oldum. Cocukluk travmalarim pesimi asla birakmadi. Ve hayatim boyunca o kadar cok sey hissettim ki, artik hicbir sey hissetmemeye karar verdim. TA KI HAYATIMIN ASKIYLA TANISANA KADAR. Dante Salvatore, 21. yüzyilin en kötü söhretli mafyasiydi. Hem delicesine tutkulu hem de ne kadar kötü oldugunu kimsenin bilemeyecegi kadar tehlikeliydi. Nefret ettigim her sey onda vardi. Fakat bir anda kendimi son on yilin en büyük ceza davasinda, onu temsil ederken buldum. Kazanmaya ve hak ettigim basariyi elde etmeye o kadar odaklanmistim ki, bu muhtesem siyah gözlü adamin üzerimdeki etkisini fark edemedim. Yillar icinde buza dönüsmüs kalbim onun atesine cok yakindi ve tüm gücümle savasmadan, Dantenin düsmesine izin veremezdim. Onunla yeni bir hayatin bedeli, eski hayatimi ve deger verdigimi düsündügüm her seyi kaybetmek anlamina gelse bile.