Meric, bazen durgunlasip bazen hircinlasan bir tuhaf adam. Icine aldigi her seyi bogmak istiyor o. Akintisinda, sürekli baska biri olmak istese de kim oldugunu bilmenin öfkesi Dibinde, yerinde durmayan agir mi agir taslar Adini aldigi nehir hayati, o ise ölümü tasiyor denizlere.

Selim Erdogan, yeni romani Derin Merhamette okuru kolay kolay unutulmayacak bir karakterle tanistirirken, insan psikolojisinin karanlik dehlizlerine indirip yolunu kaybettiriyor. Edebiyatimizda örnegine pek rastlanmayan bir seri katil hikayesi anlatan Derin Merhamet, uzun süre size eslik edecek bir roman.

Koridordaki cantasini alip evin karanlik odasina, karanlik cennetine girdi. Tavandaki spotlarin ikisi yan duvari, ikisi rafli duvari aydinlatiyordu. Eli, raflardaki tekli ayakkabilar, kirmizi bir kemer, cami catlak bir cep telefonu, kizil sacli bir oyuncak bebek, pembe kayisli ucuz bir kol saati, yesil cerceveli bir cocuk gözlügü üzerinde dolasti. Cantasindan mavili beyazli yipranmis spor ayakkabisini cikardi. Burnundan öperek diger ayakkabilarin arasina yerlestirdi. Iki adim geriye cekilerek seyretti. Dünyanin en nadide koleksiyonu buydu iste. Her bir parca, pek cok insanin varligindan bile haberdar olmadigi bir haz düzeyinin üc boyutlu fotografiydi. Her bir obje kendi kontrolünde sona eren hayatlarin ruhlarinin hapsedildigi, bu yüzden piriltili, canli muhtesem heykeller, taparcasina sevdigi sevgilileri, evrenin ona hediyeleriydi. Bu karanlik oda, ödüllendirmede cömert ve hizli bir Tanriya ibadet edilen tek kisilik bir dinin tapinagiydi.