Ask bir intiharken kirilmis bir ihtimaldi affetmek.

Eysan Akay, hayata dair keskin cizgileri olan bir kadindi. Kalbini kazanmaya calisan adam ise iki yasam arasinda sikisip kalmisti. Onu sevmesindeki en büyük engel bizzat kendisiydi ve kendisine ragmen sevdi, ona güvendi.

Oysa hicbir sey göründügü gibi degildi. Ortaya cikan gercekler, asklarini bir mum gibi yakip agir agir tüketti. Kalplerini birbirine baglayan hisler, artik bir idam ipinin ruhlarina dolanan ilmegi haline gelmisti.

Gögsüme bir yabancinin izleri, zihnime bir yalancinin hatiralari kazinmisti. Yitiriyordum, ona kandigim her an, kendimi varliginda yitiriyordum.