Ikinci Mesrutiyetin ilaniyla beraber Osmanli siyasal alaninda boykot ve sokak gösterileri, erken dönem MüslümanTürk milliyetciliginin repertuvarindaki en tipik araclar olarak temayüz edecekti. Bu tarihten sonra ne zaman bir diplomatik ya da ulusal sorun ortaya ciksa, MüslümanTürk milliyetci hareketi protesto gösterileri düzenleyecek ve imparatorlugun düsmanlarina karsi ekonomik boykotlar örgütleyecekti.
Osmanliyi Müslümanlastirmak, kitle siyasetinin bu iki önemli aracinin imparatorlukta nasil ortaya ciktigini ve ne sekilde kullanildigini gösteriyor. 1909-1914te milli bayramlar, sivil dernekler, gönüllü cemiyetleri, kitle hareketleri ve günlük basinin boykotlarin etkisini ne derecede pekistirdigini tartisiyor. Boykotlar sirasinda Müslümanlari ve gayrimüslimleri kapsayan bir Osmanli kimligi tasavvurundan, digerlerini dislayan MüslümanTürk bir milli kimlik insasi sürecine nasil gecildigini görüyoruz.
Osmanliyi Müslümanlastirmak, ayni zamanda bir iktisadi silah olarak da kullanilan boykotun, milli iktisadin kurulusundaki rolünü ise karmasik toplumsal-siyasal süreclerin arasindan cekip cikararak, net bir bicimde ortaya koyuyor.
Geleneksel tarihyaziminin aksine Cetinkaya yükselen Müslüman Türk milliyetciligini düsünce tarihi cercevesinde ele almaktan ziyade isciler, tüccarlar, esraf, profesyoneller, memurlar vb. farkli toplumsal gruplarin iradesine odaklaniyor. Kitap, 20. yüzyil basinda Anadolunun Islamlastirilmasinin ve Türklestirilmesinin tarihine önemli bir katkida bulunuyor.
Fikret Adanir, Ruhr Üniversitesi
Cetinkayanin gec Osmanli tarihinde ortaya cikan boykot hareketleri üzerine yaptigi önemli ve itinali analiz, 1908 Devriminden sonra Türkler, Rumlar ve Ermeniler arasinda görülen ortak, iyimser coskunun, nasil alti sene icinde yerinden etmeler ve katliamlara vardigini acik bir sekilde gösteriyor.
Erik J. Zürcher, Leiden Üniversitesi
