Yolun bittigi yerde basladi hikaye. Buraya cok az kisi geldi, cok az kisi gitti buradan. Buraya gelen baska yere gitmek icin geldigi yerden geri dönmek zorunda kaldi. Devlet, sevmedigi memurlarini buraya sürdü. Kizdigina seni oraya sürerim diye tehdit etti. Oysa orasi ne Dostoyevskinin gittigi Sibirya ne Ovidiusun cehennemi olarak gördügü kara bir denizin kiyilardi. Daglar arasinda gizlenmis, icinden coskun irmaklar akan sahane bir sehirdi. Orada yasayanlar icin dünyanin en güzel yeriydi. Sagcilik-solculuk buradan yayilmisti dünyaya, Klasik Kürt edebiyatinin hemen hemen bütün ediplerinin, sairlerinin yurduydu. Ilk Kürtce mevlit burada yazilmisti, ilmin, irfanin topragiydi. Cagdas bazi yazarlarin gemileri de burada kayaya carpmisti. Bu kitaptaki denemelerin tümü buraya dairdir. Buranin yoluna, suyuna, insanina, karina, dagina, yagmuruna dair
Yol biter, ömür de biter; yeni hayatlar baslar, yeni yollar acilir sonra. Iste o uzak yoldan düse kalka geldi kelimeler.
Yolculukla basladi hikaye.