Imanin iki tarafi var Ima eden ve imayi anlayacak olan. Ima eden aktif, imayi anlayacak olan pasif konumdadir. Taraflar olustugunda ima, ücüncü bir taraf olarak var olur; hem zorunlu olarak görünürdür hem de ihmal edilebilir sekilde görünmezdir ve tuhaf bir sekilde diger iki tarafi var eden düsünce gücüne dönüsür. Ima, gücünü buradan alir. Cünkü düsünceyi iletmenin belki de en etkili yolu ima etmektir. Ima edilen, muhatabi tarafindan anlasilinca hem muhataba kesfetme hazzi verir hem de ima edenin inceligini göstermis olur; ayni anda da bu güc yani düsünce muhataba gecer. Böylelikle düsünce hem ima edene hem de imayi anlayana varlik kazandirir. Güzel, iyi ve dogrudan farkli olarak öznelligi asmak, askin olana baglanmak zorundadir. Bu zorundalik iyi ve dogrunun bir aradaligi nedeniyledir, bu bir aradalik nedeniyle iyi ve dogru güzel üzerinden askin olana, yüce olana baglanir. Kisi bu asamadan sonra yani Scocuklugunda deneyimledigi saflik ile Shayata karisarak kaybettigi safligi iyi, dogru ve güzel olan üzerinden hesapsiz ve cikarsiz olarak yeniden üretebilir ki bu üretim zaten onu bilgelik konumuna tasiyacak olan saf fiildir.