Düsüs ve kendine yaslanarak yeniden ayaga kalkis, insan olmanin tarihi serüvenidir.
Insan en temelde arzu varligidir. Arzu, insanin baskasiyla karsilasmasinin, baskaya acilmasinin ve nihayetinde baskalasmasinin imkanidir. Insan arzuladigi icindir ki ne ise o olmayandir. Arzunun her yönelisi daima bir kendilik görünüsü olarak karsimiza cikar. Dogal olani arzulamaktan tinsel olani arzulamaya ve giderek arzulayani arzulamaya gecis hem reel tarihi hem de buna dönük edebiyati, sanati, mitleri anlatisal bir kimlik olarak önümüze koyar. Tarihteki tüm iliskiler, erosun oklarindan yani arzunun yönelislerinden olusmus bir bütün olarak boylu boyunca önümüzde uzanir. Köle-efendi iliskisinden kosulsuz sefkate, ilkel yönetim bicimlerinden demokrasiye, yeme icme bicimlerinden estetik görüye, totaliterlikten dostluk sevgisine, cennetten düsüsten ilahi sevgiye kadar tüm görünüslerde kendini aciga vuran arzudan baskasi degildir. Bizler arzulariz ve arzunun macerasi bir erginlenme süreci olarak hepimizin kendilik macerasidir.
