Ay isigi, pencereden sizip, odasini aydinlatiyordu. Etraf sessizdi. Sadece kendi kalbinin atislarini duyabiliyordu. Kendi kendine, Ne kaybederim ki Sadece tesekkür edecegim. Sonra geri dönecegim. Hepsi bu, dedi. Ve yatagindan kalkip, kapiya yöneldi. Kapiyi araladiginda koridor sessizlige bürünmüstü. Usulca kapiyi kapatti. Kapinin gicirtisi geceye karisti.
Koridorun sonundaki pencereye yöneldi, disariyi seyretmeye basladi. Karsidaki apartmanlarin isiklari yaniyordu. Balkonlarda oturanlar da vardi. Bazilari karanliga gömülmüs, sadece sigara dumanlari beliriyordu. Bir de kadin kahkahalari duyuluyordu.
