Sahne tozunu yutmustuk bir kere. Tiyatro hep hayatimizda olacakti.

Nefes sessiz, sakin, kendi halinde bir cocuktu. Ta ki sehre tasinana kadar Anne ve babasi artik hep cok mesguldü. Yeni arkadaslar edinmek ve sehirdeki hayata uyum saglamak sandigindan daha zor görünüyordu.
Ama sonra ögretmenleri harika bir fikirle geldi Sinifca bir tiyatro oyunu sahneleyeceklerdi
Tiyatronun büyüsü, Nefese sadece bir rol degil, ayni zamanda yeni dostluklar da kazandirabilecek mi

Kendini tanima, farkliliklarimiza ragmen bir ekip olabilme ve tabii ki tiyatro hakkinda sicacik bir hikaye