Pars siirleri bir tükenisin poetik anlatisi olmasinin yani sira bir özgürlük agididir. Acimasizca soyunu kuruttugumuz bu hür ve görkemli vahsiyi icimizden de uzaklara sürmüs ve coraklasmisiz meger. Bugün kapimizi calan küresel yanginlar, salgin hastaliklar ve bunlarin neticesinde bize sunulan bireysel özgürlüklerin kisitlandigi ve kontrol edildigi distopik gelecek, bir zamanlar acimasiz bir gururla dogayi alt ettigini sanan insanin, aslinda alt ettigi ve yok ettiginin kendi hürriyeti oldugunu fark ettiriyor bizlere. Cografyamizdan silinen her canli ayni zamanda ruh cografyalarimizin coraklasmasina ve kötürümlesmemize de neden oluyor. Iste Pars siirleri hem Anadolunun bu son büyük avcisina bir agit, hem de coraklasan, ufalanan ve kötürümlesen insanliga hüzünlü bir bakistir.