Suyun geri alinamazliginin melankolik bir bakisidir irmak; insanin cocukluguna dönme isteginin umutsuzlugunca bakar. Irmak hep anda kalir. Ayni anda iki kez olunamayacagi gibi, ayni irmakta en cok bir kez yikanabilir insan. Irmak andan cikamaz. Zaman, kuma tanimladigi gibi, suya da tanimlamistir kendini; külliyen dönmez artik geriye.

Evrenin sonsuz örüntülerinden kivrimli bir kesittir o. Agacin kesiginde bir desen, tasin kiriginda bir cizgidir. Gökyüzüne köklenen bir dal gibi, denizine köklenen bir gidistir irmak.